धोंड्या धोंड्या पानी दे

धोंड्या धोंड्या पानी दे

राम राम मंडयी

आमना गावकडे पानी नयी. म्हनीसन बळीराजा उदास से.
त्यान मनं काय म्हनस व्हयी? यानावर मी थोडा इचार करा. आनी हायी कवीता लिखी काढी.

||धोंड्या धोंड्या पानी दे||

लेकरु बिगर
मायले पान्हा नयी
वासरु बिगर
गायना हुंबल्ला नयी
आभायन्या धारा बिगर
धरतीवर साय नयी
गाय, माय आनी साय
यासले जगाडान से
म्हनीसन……
धोंड्या धोंड्या पानी दे रे…..
सायं माय पिकू दे
धोंड्या धोंड्या पानी दे||१||

डोया मना वल्ला व्हतस
कोल्ला वावरे नागरता नागरता
धव्या-पिव्या नी किव येस…
त्यासनी सेल व्हढता व्हढता
मना थकेल जिवडाले वाटस
मी कारभारीन ना
हात धरो
तीनी मना हात धरो
आंबा ना झाड खाले
बठी बठी आरोया मारो…
धोंड्या धोंड्या पानी दे रे…
सायं माय पिकू दे
धोंड्या धोंड्या पानी दे…||२||

देवबा तुले माहीत से…
“कायी मायनं” धोयल से….
तीले खतपानीनी आवड से
तरीबी तू कसोटी लेस तिनी
अरे दख, त्या बिवारा नी
पोटमाज मान टाकी दिनी
म्हनीसन…
धोंड्या धोंड्या पानी दे रे …
सायं माय पिकू दे
धोंड्या धोंड्या पानी दे ||३||

‘गंगा’ सांगे ‘नर्मदा’ ले
आपले देवबान वरदान से
पांझरा इचारे तापीले
आपले कोनी सराप देयल से
तापी न कोल्ल मन बोलन…
काय सांगू माय…
आते एव्हढज म्हणत जाय…
धोंड्या धोंड्या पानी दे रे…
सायं माय पिकू दे…
धोंडया धोंडया पानी दे ||४||

अरे पांडुरंग पांडुरंग
असा कसा रे तूना राग रंग
कोठे लोकं पुरमा पिचेल
कोठे लोकं दुष्कायमा खचेल
तुनी वारीमा
तूना मांडोमा
म्हने बठ्ठा सारखाज
तूना मनमा
तरीबी….
कोनी निय्यामा चरस
कोनी पानीसाठे मर मर मरस
नको आसा वागू रे बा…
म्हनीसन….
धोंड्या धोंड्या पानी दे रे…
सायं माय पिकू दे…
धोंड्या धोंड्या पानी दे ||५||

बापू पिंगळे
पुणे
३०-०६-२०२४