Khandeshi Ahirani kavita उना जमाना

जमाना गया बदली जुना दादा बदली जुना,

बापना नाकले लाये चुना पोर लाये चुना.

वांगानं झाडले उनात केळं दादा उनात केळं,

लायी कपासी त्याले रताळं दादा उनं रताळं.

साप मुंगूस हायनात तोंडं पुसी दादा तोंडं पुसी,

इडीले दखताच गयात घुसी दादा नळात घुसी.

पोटनागुंता बांधे घुंगरू दादा पायमा घुंगरू,

डोयामा वासना फिरे शिंगरू तठे फिरे शिंगरू,

पतिव्रता समजी कुकू लाये दादा कुकू लाये,

सोनाना करंडा लोकेसले दाये वेश्या लोकेसले दाये.

डोकाना बालेसना दिखेना भांग कोठे दिखेना भांगं,

घाली कपडा इचका दिखसं आंगं बठं दिखसं आंगं.

मायबाप हायनात खस्ता सोशी दादा कळा सोशी,

रंगेसना झेंडा हायना खोशी पोऱ्या ऱ्हायना खोशी.

काही वळूसनी उनती खाजी दादा यसं खाजी,

बगळा लेसं भाकर भुजी त्यान्ही भाकर भुजी.

राजा चालस डोया झाकी दादा डोया झाकी,

मायनं वतन कोन राखी सांगा कोन राखी.

खान्देशी अहिराणी कविता