तुन्हा रुबाबना जबाब नही

तुन्हा रुबाबना जबाब नही

मन्हा खान्देश
तुन्हा रुबाबना जबाब नही,
मन्हा खान्देशी भाऊ…..
पोकय टेकमा खान्देश आते,
हुई ग्या रे म्याऊ……
तापी थडीना वाघोबा तू गडी….
डकारानं काय लिसी…?
कोल्हास्नी तुन्हा डोया बांधी रे ….
भाद्री टाकी मिसी….//ध्रु//
बडा घरना कसा झाया रे
तू पोकय वासा….
हंडीभर रस्सामा शिजाडस
मूठभर मासा….
राजबंसी तुन्हा वारसाले
लागी गई उधी….
कामठाले तीर लाई बसेत
तुल्हे नही सुधी….
खानदेशी अर्जुनन घोड हाई, जास कोठेबी निसी //1//
खान्देशना मी शे कान्हा
सांगे टोपीना कोना…
कितल्या करसी उच्चया टाचा
लेवाई ग्या रे घोना….
इस्नू किस्नूले भराले लाये
तू लग्नेस्मा कांड्या…
पोयता करे राई,रखमा
रोज दुखाडेत मांड्या…
पंगत जेवाडे पोट भरभरी,तुपनी वाढी ऱ्हाये तिसी //2//
बोडाफा न्हई -हायना वाडा
कोंबडीनी कोरी गढी…
बाटलीमांघे पयता पयता
देखी बारडोली मढी….
तुनी सोनानी पावडीले रे
ऱ्हाये रूपाना दांड….
तुन्ही धुरपता आते घसडस
लोकना घरमा भांडा…
उठ भावड्या चोपन पत्ता ह्या, ले तू आते पीसी //3//
सोयता करे तू गुढगी आंघुई
दुसराच न्हावाडे…
तुन्हा पंढायनं पानी तू सदा
तापीम्हा व्हावाडे…
चत्रास्नी तुल्हे करारे कुत्रा
तुन्हं भटकाडं ध्यान…
घाटा खाई नी ताठामा -हार्ई
तुन्हं उरेल शे भुशान….
कान्हाले तू करीले याद नी, टाक ह्या दोडका कीसी //4//

कवी प्रकाश जी पाटील (पिंगळवाडेकर)