चोरेल माल
एक दिन एक नवकवीना घर
डाखा पडना महाभारी
शंभर कईतास्ना एकेक आसा
चोरी ग्यात बंडले शे दोनशे
नवकवी ग्या फिर्याद कराले पोलीसठानाम्हा!
तठना सायेब बोलना
बठा बठा! बोला कविराज घाब्रू नका बठा नेम्मन!
निचितवार सांगा, काय काय चीजवस्तुका चोरी झायात तुम्हना त्या भाडाना हावेलीम्हान्या?
त्येस्नी हावालदारले आठ धा फूल कोपे कॉफीसनी आडर देवाले म्हवरना टपरीकडे तंगाडं! येताना भिस्किटना पुडाबी ल्ही ईज्यात आन काई नाष्टापानीनंबी दखज्यात हौ! आज सक्कायम्हाज आठे इमरजन्सीम्हा येनं पडनं म्हनीसनी आसाज उपासीपोटे निंघी वुनू,
हावालदारनी लगेलग ठठाराम्हा आपली (चोरीना सामानम्हातली लिलावम्हान वरकमाईना पैसास्वरी ल्हेयेल) बुलेटले कीक मारी, तधय त्यास्ना मनम्हान मनम्हा गुदगुल्यासना वज्जी भारी गदुक फुटना! आज सक्काय सक्कायम्हाज चांगला कव्वाकुव्या बोकड्या हाते लाग्ना! एक हप्ताना पेट्रोलनी काई त्या वान्यानी उधारीनी चिंता मिटी गई सली! आसा त्या गदुकमुये भारी वटम्हा हावालदार डोयाआड व्हायनात!
तसा त्या नवकवीले मोठा धीर वना! आपला साठे सोता सायेबनी चहाम्या सोडीसन डायरेक कॉफीनी आडर दिधी हाई दखीसनी नवकवी वज्जी भारी भराले लाग्ना! शिवाय नाष्टापानीनीबी सोय व्हई गई! आते दिवसभरनी कायजीच मिटी गई आसा ईच्यार करीसनी आन!
जराखा दम ल्हीसनी घाब्रत घुब्रत
नवकवीनी तकरार नोंदाले सुर्वातकई!
म्हने दखा सायेब! चोरी व्हयेल वस्तुका आशा!
आंधनम्हा भेटेल चार ताटे, तीन भगुना….सव गल्लासे
फुटेल कानना तीन कोपे…..
तडातुडा जायेल दोन बच्छ्या!
नगदी आयवज एक हाजार
दोन सदरा आन एक ईज्यार
हां याद वुनं सायेब!
सदानकदा हँग व्हईसनी बन पडी जाये आसा आयडियाना एक सेकण्डहॕण्ड मोबाईल!
भंगारम्हा देवालाईक एक जुनी पंक्चर व्हयेल लुना
आन एक तीन चाकी बाबासायकल!
आव्हढं सामान चोरी गयं सायेब!
मी ते निरानाम बरबादच व्हई गवू हो सायेब!(नवकवीले वाटनं का हाई नईन सरकार भू भारी नुकसान भर्पाई देस म्हने ते मंगन कसाले सुस्ती करो?)
तठे बठेल त्या नवकवीना दोस्तारनी
तेन्हं बखोटं धरी एक कोप्राम्हा तेले ल्ही गया आन त्यान्हा कानम्हा बोलना…
कारे ऐ भावड्या! तू आसं काम्हून कयं?
जो मुद्दाना माल चोरी गया ते ते तू नमुदच नई कयं!
त्या कईतास्ना पोताभर बंडले! त्या ना-या ना-या रंग रंगन्या आकारन्या ट्राफ्या,
त्या भारी भारी शाली, फेटा, शबनम बॕगा, त्या एकथीन एक माघामोलना जाकिटे, एकथीन एक सुंदर सुंदर डाय-या,
त्या पार्कर, रेनाल्ड आशा माघ्या माघ्यामोलन्या पेनी आन आखो त्या….
यान्हा मव्हरे भावड्या काही बोली
त्यान्हा पह्यलेच नवकवीनी तेन्हं तोंड
गच्च दाबी धरं आन तेन्हा कानम्हा बागीस्करी बोलना!
भावड्या तू काय येडाबिडा व्हईग्या का कायरे?
त्येन्हावर भावड्या पटकनी बोलना…!
काब्रं काय झाय? मन्हं काही चुक्नबिक्नं का काय?
याव्हर नवकवी बोलना, आरे यार! भावड्या! ज्या वस्तुका मन्ह्या मालकीहाक्कान्या नैच शेतीस तेस्नी चोरी व्हवानी रिपोट कसकाय लिखू मी! तूच सांग?
तूच सांग भावड्या! मी चोरेल मालनी मीच कसकाय नोन आन फिर्याद करू?
नवकवीनं उत्तर आयकीसनी भावड्या बेसुदच पडाना बाकी -हाई ग्या!*
तवसाम्हान, नवकवीना आस्तुरीनी जोरजोरम्हा आरोया दीसनी तेले उठाडं आन म्हने….
का हो! तुमीन कालदिन कवीसंमेलनले गयन्थातना?
या दखा या शिवाजीआप्पा वनात!* *तुमीन यास्नी डायरी उखली लई वनात आसं सांगी र्हायन्तात त्या!* *माले तुम्हना त्या नैन शबनम बॕगम्हा सापडनी! मी ती डायरी त्येस्ले दी दिन्ही! काय जान काय काय उपाडी लयतंस कथाईन कथाईन!
नवकवी डोया चोयत चोयत उठाना पह्यलेच मी तठीन काढता पाय ल्हिना! कारन की ती डायरी मन्ही बी नई व्हती!
मी झपजप पाय उखलत बिरारी सरेस्ना बंग्लाकडे निंघनू!
पन ती डायरी जरका त्येस्नी नई व्हई ते बैझू आखो शिरपूरले त्या भामरे बापूसायबसकडे जानं पडंस का काय कोन जाने भो! सली हाई नसली ब्याद मांघे लागी गई!!
(पन्नास वरीसना पह्यले लोकमत नागपूर आवृत्तीम्हा मन्ही ‘चोरलेला माल’ हाई मराठीम्हा लिखेल कईता छापीसनी वुन्थी! तेन्हा आधार ल्हिसनी हाई आस्सल आह्यरानी फटकेबाज आन (मन्हा हिसाबथीन) चटकदार कथा लिखेल शे!)
आवडनी ते सांगज्यात! आन नई आवडनी तरी मन्ह काय जावाव शे! बोला?
(हाई कथा सार्वजनिक कराना पह्यले मोहनदादा पाटील कवळीथकर यास्ले धाडीसनी तपासाले सांगेल शे! मी त्येसना भू आभारी शे)
जय जय अहिरानी! बोला जय जय खान्देश!
शिवाजीआप्पा साळुंके
हाल्ली मुक्काम- बंगलुरु (बंगलोर) कर्नाटक.