कट्टी बट्टी बोलु नको

कट्टी बट्टी बोलु नको

कट्टी
कट्टी हाऊ सबद कसा निपस्ना हुयीन माहीत नही, पण हाऊ सबद एक पिरीम पयदा करान स्त्रोत शे.आते दखा आपीन धाकल पणे येरमेरशी कट्टी करुत

“कट्टी बट्टी बोलु नको, निमना पाला हालू नको” म्हणजे हायी नाराजी व्यक्त करानी भावना व्हती. पण तेन्हा मजार कडु पणा अजिबात नही व्हता, म्हनीसन म्हणेत आम्हनी कट्टी शे, पण जनम जनम नी दुस्मनी नही शे, निमच काय पण तेन्हा पांन्ट बी आम्हना पिरीम हालाले नको. कितला गोड सबद…
बर हायी कट्टी, नवरा बायको मजार बी व्हस, पण नित्यनेमना बठ्ठा व्यवहार तेस्ना सवसार मजार चालु ह्रातस, भले बायको भांडास्नी आदळआपट करीन, नवरा पायस्नी आदळआपट करीन, पण कट्टी हायी जीवन मजार आनंद आणि पिरीम वाढान साधन शे.
मयतरस्मा कट्टी व्हये धाकलपने, पण काही मागनव्हयीन ते व्ही ना पानंटावर लिखीसन वस्तु मांगेत. माय आंडोर नी कट्टी कितला ओलावा राहे हायी कट्टी मजार, भाऊ बहीण नी कट्टी, बाप आंडेर नी कट्टी, ह्या कट्ट्या येरमेरशी बाेला करता तरसेद. आणि मंग हाऊ मुक्का शिनेमा जव्हय बोलता व्हये तव्हय मातर येरमेरन्या आवडत्या वस्तु येरमेरस्ले देत.
आते मातर ती कट्टी बी ह्रायन्ही नही, त्या नाताबी ह्रायन्हा नहीत, तस पिरीम मा ओलावा बी ह्राहेल नही. माणस आते मतलबी आणि आप्पल पोट्या व्हही जायेल शेत. नातगोत फक्त वावर मजारल तण सारख व्हयेल शे. बठ्ठ पोक्कय शे, दोन पयसा उनात की, नातगोत, माणस, आप्ला परका उडी जातस…
म्हणीसन कट्टी हाऊ सबद पिरीम ना आमरुत वेल व्हता. तो आते बयीसन राख व्हयेल शे…. आते माणस गुलाब ना झाड सारखा शेत….
हाऊ सबद आम्हना आदरणीय मान्यवर कॅप्टन सरस्नी जागे करी दिन्हा.

त्रिवेणीकुमार….