वट सावित्री

वट सावित्री

. . . . . ” वट सावित्री ” ….                              ( अहिरानी मा कथा )                                              ” वं मी काय म्हनस .. ?                                   ” काय म्हंतस माय .. ? ”                                      ” तुना कालदिन उपास व्हता म्हने .. ।                                     काल दिन पोरनीमा व्हती ना ! ”                                 ” पोर नी माय ? कोनती पोरनी माय ? ”                            ” तुमले कानी जास्तीच ऐकाले येस मन ध्यान ‘ मी पोरनिमा म्हनी राह्यनु .. जेठ महिनानी पोरनिमा व्हती कालदिन . ”                                ” तुनी वट वट बंद करस का ? ”                             ” वं काल दिन वटसायतरी पोरनीमा व्हती .. ”                                  ” मंग मी काय करू ? ”                   ” आयाय ‘ माय काय करू म्हने ? वं मी तुमना करता कालदिन उपास कयथा .. ” बापरे ! . उपवास ? तो बी मना करता ? ”                                   ” मंग ‘ वड नी पुंजा कराले गयथु .. ”                                           ” अरे हा ‘ नऊ वारी साडी ‘ नाकमा नथ .. ते तेच व्हत का ? ”                                                            ” मना करता काय मांग ? ”                          ” वं मव्हरना जलमा बी माले तुमीनच नवरा म्हनीसन लाभो हाई वड ना झाडले पूंजा कराले गयथू . तुमले चांगल आयुष्य भेटू देवो असं मी वड जवय माथा टेकीसन सांग . जन्मोजन्मी हाऊच नवरा लाभो असं पन मी सांग ”                                                         ” बापरे ! ”                                               

   ” तुमना करता कालदिन मी उपवास कयथा ‘ माहित शे ”                                         ” बापरे ! पन माले हाई सांग वड ना झाडले पुंजा कराले काबरं गयथी ? येडीच दखास वं आपला आंगनमा चांगल निंबनं झाड व्हतं बरं ! ”                                    ” तुमी मनी खेसर करी राह्यनात का  ? ”                                        ” नई वं ‘ गंम्मत करी . आते माले हाई सांग वड ना झाडलेच काबरं पूंजतस या बाया . आनी ते पन जेठना महिनामा या पोरनीमाले ? ते पहिले माले सांग गड्या ” .        

                        ” कशी मुद्दानी गोट कई गड्या … काय शे हाई एक पौरानीक कथा शे . . सांगू का ? ”                                               ” सांग ना माले कशी समजी बरं । ”                                             ‘ वं कालदिन बामन भाऊ नी पोथी वाची त्यामा मालेबी कयनं .. काय शे . . सावितरी ले आमीन आमनी देवी मानतस . तीनी आपला नवरा करता व्रत कय व्हतं . तीन दिन तिनी तपश्चर्या कई . व्रत कये . . ”                                                ” कसं व्रत पूजा करतस ? काबरं करतस… त्याना मांगे काय कथा शे ?

”                          ” वं मी सांग नई का ‘ हाई पौरानिक कथा शे म्हंत ”                                 ” काय कथा शे ते सांगशी ते खरं ! ”                                             ” पोथी मा असं म्हनेल शे ‘  बहु दिन झायात एक राजा एक रानी व्हती . राजा नं नाव अश्वपती व्हतं . दोन्ही राजा रानी . त्यासले सावित्री नावनी खूप रुपवान ‘ सुंदर ‘ गुनी पोरगी व्हती . ती उपवर झायी . मंग त्यासले तिना लगननी चिंता लागनी .. तठे जोडेच ध्रुपद नावना राजा व्हता . रानी पन व्हती त्या बिचारा दोनी डोयाथीन आंध्या व्हतात . त्यासले एक पोरगा व्हता त्यानं नाव सत्यवान व्हतं .                 सावित्रीले हाऊच नवरा जोयजे व्हता ‘ पन सत्यवान त्याना माय बाप घनदाट जंगलमा आख्ख राजवाडा सोडीसन राव्हाले उन्थात तो बी तठेच राहे . सावित्रीले सत्यवान आवडी गयथा . करसु ते ह्याना संगेच लगीन करसु म्हने . पन तठे नारद मुनी ना फेरा ऊना . त्याले कयनं सावित्री सत्यवान संगे लगीन कराव शे . तो पन देवनाच अवतार व्हता . त्यानी सावित्रीले सांग ” दख सावित्री तु सत्यवान संगे लगीन करी राह्यनी खरी .. पन त्यानं आयुष्य एकच वरीस शे . . . तु त्याना संगे लगीन करू नको .. ” पन ती सावित्री व्हती . ती एकवचनी व्हती . ती म्हने मी करसु ते सत्यवान संगेच लगीन करसु . मना मनमा तोच बसेल शे . दुसराना इचार करनं हाई पाप शे ” आनी त्यासनं लगीन झाये . एक वरीस आनन मा गया . तिना मनमा ती गोट पक्की बठी गयथी . पन ती आपला आंध्या सासु सासरासनी मन पासून सेवा कई . हाईच खरं व्हऊ नं कर्तव्य ऱ्हास . त्यासनी हेळसांड तिनी व्हवू दिनी नई . हाई आज कालदिन न्या व्हवासनी शिका सारखं से . पन आज काल काय दखास चित्तर ते काई सांगानी गोट नई ..                                एक दिन सत्यवान लाकडे तोडाले जंगलमा गया . सावित्री बी त्याना बरबरच व्हती . तिले माहित व्हतं . आनी काय झाये काय माहित सत्यवानले भोवय ऊनी नी तो धाडकन खाले पडना . आनी त्यानी प्राण सोडा . यमराज ते लगेच रेडावर बशीसन तठे हजर व्हता . तो . सत्यवानले लई जावाले लागना . सावित्री पन त्याना बरोबर जावाले लागनी . यम नी तिले परत जावानं सांग . पन ती सावित्री व्हती . पक्की इचारनी बाई व्हती . नवराले ती सोडाले तयार नई व्हती . यमराज नी गंजच समाजाड्.. पन सावित्री ऐकी तवय खरी ना ।                                                     भाऊसहोन आनी बहिनीसहोन यम मा नी सावित्री मा भलती बोला बाली झायी . ती ऐकालेच तयार नई व्हती . पन त्या चर्चा मा यमले तिनी हरावं . यम सावित्रीवर प्रसन्न झाया आनी सांग बोल तुले काय मांगानं ते मांग . फकस्त सत्यवान सोडी तु काई बी मांग …                    तिनी तीन अटी टाक्यात .                   त्या अशा व्हत्यात . . .                    १ – मन्हा सासु सासरासरासना डोया चांगला करा . त्यासले परत दिसु दे .                                     २ – मना सासु सासरा जंगलमा राही राह्यनात त्यासना राजदरबार त्यासनं वैभव परत भेटू दे .                      ३ – मन्हा सोयतना वंश माले भेटू दे …                                      यमराज ना ध्यानमा हाई गोट उनी नई . सावितरी नी चतुराई त्याना ध्यानमा उनी नई आनी त्यानी तिले         तथास्तु .. ” हावू वर दि टाका ..                                           तवसामा ते यम ना ध्यानमा हाई गोट ई लागनी . ” अरे ‘ बये हाई करी बठनु मी ? ” त्यानी तिले वचन देल व्हतं . ते त्याले पायानं भागच व्हतं . तथास्तू म्हनाई गयथ् त्याना वरी .. ईलाज नई व्हता .              त्याले शद्ब पायनाच पडनार व्हतात . तठेच सत्यवान ना प्रान परत उनात ‘ सत्यवान जीवत झाया ‘ आनी हाई बठ्ठ कोठे घडी राह्यंथ ? जंगलमा … वड ना झाड खाले ‘ . आनी तो दिन जेठ महिनाना पोरनिमा ना दिन व्हता . म्हनीसनी बाया ‘ सव्वासनी या पोरनिमा जेठनी पोरनिमा ले वड नी पूंजा करतस. वडनी झाडनी प्रथा परमाने पूंजा करतीस बाया . सवित्री ना आदर्श बायासनी लेवाले जोयजे . नुसती पूंजा व्रत उपवास करीसन काय उपयोग ? नवरावर प्रेम ‘ सासु सासरासनी सेवा ह्या पन गुन लेवाले जोयजेत ‘ नुसती पुजा करीसन उपवास करीसन काय उपयोग ?                                           तर अशी शे कथा .. समजनात .                                      पूजा ना ताट धूप ‘ दीवा ‘ अगरबत्त्या ‘ हयद ‘ कुकू ‘ पाच हिरव्या बांगड्या .. आनी कच्च धव्वये सूत . पाच परकारना पाच फये ‘ आनी जेवन्या हाते सात फेर्‍या करीसन सूत वडना झाडले गुंडायनं पडस . आनी प्रार्थना करनी पडस जन्मो जन्मी माले हाऊच नवरा भेटू दे त्यासनं आरोग्य चांगलं राहू दे . घरमा धनधान्य चांगल पिकू दे . “हाई प्रार्थना ब्रम्हदेव ले पन करनी पडस ‘ यमराज ले पन करनी पडस ..                              अशी हाई कथा शे . . समजनी ?                                    ‘ वं तुनी गोट खरी शे . . पन सावित्रीना गुन ह्या बाया लिथीन का ? बये नवराच जोयजे . सासु सासरा ते नकोच त्यासले . सावित्रीना या गुन ल्या तवय तुमनं हाई वट सावित्रीनं व्रत खरं ठरी ..                        बरोबर ना मंडई ..!                            येस … मंग … !                               राम राम …..!                                             विश्राम बिरारी ‘ धुळे .                               9552074343 ……